معنی تباه رای در لغت نامه دهخدا

تباه خرد. مرد سست عقل. تبه رای

معنی تباه رای در فرهنگ لغت هوشیار

مرد سست عقل تباه خرد سست عقل

معنی تباه رای - جستجوی لغت در جدول جو

تباه رای

لغت نامه دهخدا

تباه رای

فرهنگ لغت هوشیار

تباه کاری

خراب کاری، فتنه و فساد، فسق وفجور

فرهنگ فارسی عمید

تیره رای

بدرای، بداندیش، نادرست

فرهنگ فارسی عمید

تباه کار

تباه کننده، نابود کننده، خراب کار، گناه کار

فرهنگ فارسی عمید

تازه رای

(زَ / زِ)

صاحب فکر نو و تازه. صاحب فکر روشن و خوش:
مهان را همه چشم بر سوفرای
از او گشته شاد و بدو تازه رای.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

تباه کاری

(تَ)

عمل تباهکار. خرابکاری. کاری زشت و بد کردن. افساد. تبهکاری، فسق. فجور، زنا. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود

لغت نامه دهخدا

تبه رای

(تَ بَهْ رَ)

بداندیشه. بدرای. تباه رای. تباه خرد:
مغان تبه رای ناشسته روی
بدیر آمدند از در و دشت و کوی.
(بوستان).
رجوع به تباه و تبه و دیگر ترکیبهای این دو و تباه رای شود

لغت نامه دهخدا

تیره رای

(رَ / رِ)

بدرای و ناراست و نادرست. (ناظم الاطباء). تیره مغز. تیره خرد. تاریک اندیشه:
ببردش ورا هوش و دانش خدای
مرا بی خرد یافت آن تیره رای.
فردوسی.
همان جهن و گرسیوز تیره رای
که او برد پای سیاوش ز جای.
فردوسی.
هر کسی چیزی همی گوید ز تیره رای خویش
تا گمان آید که او قسطاس بن لوقاستی.
ناصرخسرو.
از دهر غدرپیشه وفائی نیافتم
وز بخت تیره رای صفائی نیافتم.
خاقانی.
چو خدمت پسندیده آرم بجای
نیندیشم از دشمن تیره رای.
سعدی (بوستان).
گرت برکند خشم روزی ز جای
سراسیمه خوانندت و تیره رای.
سعدی (بوستان).
... عجب داشت سنگین دل تیره رای.
سعدی (بوستان).
دلا همیشه مزن راه زلف دلبندان
چو تیره رای شدی کی گشایدت کاری.
حافظ (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تباه بوی

(تَ)

بوی تباه. بوی بد. گنده بوی. بوی پوسیدۀ چیزی

لغت نامه دهخدا

تباه روز

(تَ)

تیره روز. بدبخت. کسی که روزگارش تباه باشد. رجوع به تباه شود

لغت نامه دهخدا

تباه کار

(تَ)

ضایعکار و فاسدکار و خراب کننده. (ناظم الاطباء). تبه کار. که کاری زشت کند. بدکار. طالح. عاصی. مفسد. فاسق. فاجر. سیاه نامه. رجوع به تباه و دیگر ترکیب های آن شود

لغت نامه دهخدا

تباه نامی

(تَ)

بدنامی. زشت نامی:
هرکس که ببارگاه سامی نرسد
از ناکسی و تباه نامی نرسد.
سعدی

لغت نامه دهخدا